"İnciiiiiiii..."
Kadınlar koğuşunda küçük bir çocuk, hapisanenin en küçüğü, tek erkeği... Dönem 80-90 geçişi. Filmin oluşması 1989 tarihidir ama vizyona girme tarihi 1990. Eminim ki her izleyeni en az bir kere ağlatan, beni hala ağlatan, "miki işedi" repiliğiyle bizleri güldüren, eskimeyecek, unutulmayacak bir filmdir.
Sinemalarda bence dönem dönem eski filmler de gösterilmelidir... Geçmişteki güzel şeyler izlendi bitti denmemelidir...
Nereden çıktı şimdi bu film, dimi? Kızkardeşlerim o dönemlere yetişemediler, bilmiyorlar bu filmleri... Bilsin istiyorum, sinema tarihimizin unutulmaz filmlerini bizler izledik bitti diye birşey yok. Gelecek kuşaklara aktarmak gerekiyor geçmişte kalan güzel şeyleri... En küçük kardeşim 9 yaşında, o da izleyecek bugün bu filmi.. Belki benim anladığım şeyleri algılayamaz, ama en azından böyle bir film vardı, bunu anlatıyordu der. Anladığı kadar da ona yetecektir diye düşünmekteyim...
Filmin künyesine bakacak olursak bilenler bilirler ama bilmeyenler için Agah Özgüç'ün 100 Filmde Türk Sineması kitabından bu filmle ilgili yazıyı aktarıyorum:
"Beş yaşındaki bir çocuğun gözüyle kadınlar hapishanesinin ve sevginin öyküsüdür anlatılan. Küçük Barış'ın (Ozan Bilen) bu dört duvar arasında ne suçu vardır ki? Oysa esrardan tutuklanan annesi değil midir? Barış henüz algılayamadığı bir garip dünyanın içinde, her yanı soğuk ve sağır duvarlarla çevrili bir hapishane avlusunda gökyüzünü ve özgürlük uçurtmalarını gözlemektedir. İnci Abla’sı (Nur Sürer), Özgürlüğüne kavuştuktan sonra bir gün uçurtma olup geri döneceğine söz vermemiş midir?"
0 yorum:
Yorum Gönder